Ζούμε σε μια θλιβερή εποχή

Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ζούμε σε μια θλιβερή εποχή… Πόλεμοι και ξεσηκωμοί στη Βόρεια Αφρική, σεισμοί, καταποντισμοί και τσουνάμι στην Ιαπωνία τώρα, Αϊτή, Χιλή και αλλού λίγο πιο πριν… Διαδηλώσεις και στη χώρα μας… Τα θύματα της Marfin στο φλεγόμενο κτίριο της Τράπεζας… Το Μνημόνιο που το υπογράψαμε για να σβήσουμε μια φωτιά κι έγινε αυτό μια φωτιά μόνο του… Οι τσέπες μας άδειες από λεφτά… Φόβος, αγωνία, αβεβαιότητα…

Ζούμε σε μια πικρή στιγμή της νεώτερης ιστορίας μας… Και ενώ εδώ, στην κώχη τούτη τη μικρή υποφέρουμε, βλέπουμε ταυτόχρονα να υποφέρουν κι άλλοι άνθρωποι απανταχού της γης… Τα φυσικά φαινόμενα υπερτερούν της δύναμής μας ως εξελιγμένο είδος. Τα τεχνολογικά μας επιτεύγματα μοιάζουν χάρτινα μπρος στην μάνητα των στοιχείων… Και μέσα σ’ όλα, οι Τούρκοι… Άλλη πληγή κι αυτή. Θέλουν να φτιάξουν – λέει – Πυρηνικό Αντιδραστήρα…

Συνεχώς οι Τούρκοι δεν κάθονται ήσυχοι. Με μαχαίρια ξεκοίλιασαν τους Έλληνες της Μικράς Ασίας αναγκάζοντας τελικά στη συνθήκη «ανταλλαγής πληθυσμών». Και χάσαμε έτσι ολόκληρη τη Μικρά Ασία. Μόνο οι μνήμες μας πια, λένε: Σμύρνη. Και λένε: Κωνσταντινούπολη και τόσες άλλες πόλεις από παράλια καθαρά ελληνικά… Τραγούδια, κουλτούρα, τέχνες… Σμυρνέικα όλα, ανατολίτικα, μα και ελληνικά…

Καλόμαθαν, λοιπόν, οι Τούρκοι στο μέλι, ε, πάνε να φάνε και άλλα περισσότερα! Να, προκλήσεις! Να, δηλώσεις εμπρηστικές υπουργών τους και υπαλληλίσκων τους… Και να, εμείς από την άλλη, να ξαφνιαζόμαστε, να ταραζόμαστε, να αναμπουμπουλιαζόμαστε, συνταγή καλή τελικά για να χάσουμε και τα αυγά, και τα καλάθια!… Διότι η πολιτική μας δεν έχει ούτε συνέπεια ούτε συνέχεια… Διότι οι πολιτικοί μας δεν έχουν τσαγανό… Είναι άβουλοι…

Κι όλα αυτά, ενώ η γη δεν είναι για χόρταση, όχι! Κανένας δεν πήρε κομμάτι της, φεύγοντας. «Χους ει και εις χουν απελεύση»… Τι κρίμα να μην είμαστε λίγο σοφότεροι!… Να θελήσουμε να ζήσουμε απλά, καλά, κατανοητά… Σωρεύουμε-σωρεύουμε αχρηστίες, σωρεύουμε άυλες βλακείες που αποτιμώνται στη θανή μας… Και δεν ζούμε! Ο Χίτλερ κατάκτησε την Οικουμένη; Ο Ιουστινιανός; Ο Πολ Ποτ; Ο Τζέγκινς Χαν; Ο Μέγας Αλέξανδρος; Χα, μια τρύπα στο νερό!

Τα φάγανε οι κληρονόμοι…

Κάποτε ελπίζω πως θα ηρεμήσουμε. Οι Τούρκοι θα ζουν με τους Έλληνες όπως η γατούλα με το σκυλάκι στο κεντητό κάδρο πάνω απ’ το γραφείο μου… Οι Αμερικανοί με τους Ρώσους… Κι η Μέρκελ με τον Σαρκοζί… Όλα θα γίνουνε… Του σπανού τα γένεια δεν γίνονται. Τα υπόλοιπα, μέλλει απλά να τα δούμε.

Φιλιά…